Archives par mot-clé : argitato

NUIT D’HIVER – POEME SERBE DE MILAN RAKIC Зимска ноћ – Милан Ракић

MILAN RAKIC
Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Зимска ноћ

Nuit d’Hiver

*

Пало је иње. Ко сабласти беле, 
Du givre se colle. Spectres blancs,
 У танком велу као да се јеже, 
Sous un mince voile semblant se hérisser,
Снуждени стоје борови и јеле
les pins et les sapins sont affligés 
И опуштене зимзелена вреже. 
Et plient les feuillages persistants.

*

Водоскок смрзнут ћути, ко да снева.
La fontaine gelée silencieuse, rêvant.
Земља је пуна тајанствене страве;
Le pays est plein de cette terreur mystérieuse qui dort ;
Ко воштаница која догорева
Comme la cire fondant
У хладној соби, мртвацу крај главе,
Dans une chambre froide, veillant le mort,

*

Месец се гаси… Свуда небо сиње, 
La lune passe Dans le bleu azuré  du ciel,
И с голих грана каткад падне иње…
Et des branches nues tombe le gel

*

Ноћи, ледена ноћи, ја те волим,
Nuit, nuit glaciale, je t’aime,
Као што волим све кржљаве створе
Comme j’aime toutes les créatures en friche
Што самрт носе у грудима голим, 
Où dans leur poitrine nue la mort se niche,
И које тајне бољке дуго море,
Et que des maux secrets ravagent à long terme,

*

― Док тако тобом са бледих висина,
En toi si pâle comme la voute céleste,
 Ко предзнак тајних и кобних открића,
Découvertes 
mortelles et secrètes,
Безгласно струји хладна месечина
Silencieux, s’avance, le clair de lune glaçant
И болна благост умирућих бића…
Et la douceur douloureuse des êtres mourants

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

NOSTALGIE Poème Serbe de Milan Rakić Чежња – Милан Ракић –

MILAN RAKIC
Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Чежња

Nostalgie

Данас ћу ти дати, када вече падне,
Aujourd’hui, je vais te donner, quand le soir tombera,
у светлости скромној кандила и свећа,
à la lumière des lampes et des simples bougies,
у чистоти душе моје, некад јадне,
la pureté de mon âme, parfois triste,
читаву бујицу пролетњега цвећа.
dans une vague de fleurs printanières.

*

У соби ће бити сумрак, благ ко твоје
La salle sera sombre, douce comme ton
срце, сумрак створен да се дуго сања.
cœur, crépuscule pour un si long rêve.
На окнима светлим забљештаће боје  
Des couleurs vives scintilleront
У тај свежи тренут првога сазнања… 
Pour ces nouvelles premières rencontres…

*

Све ће бити лепше, све драже и више,
Tout sera plus beau, tout sera mieux,
ноћ која се спушта, свет што мирно спава,
la nuit qui descend, comme ce monde qui dort, paisible,
дуго мртво поље на коме мирише
ces grands champs morts où s’infiltrent les odeurs
кржљава и ретка у бусењу трава.
chétives et subtiles des gazons.

*

тако крај цвећа остаћемо сами…
à côté des fleurs nous resterons,  seuls …
Пролиће се тада, као бујне кише,
– Puis s’entendront, comme la pluie luxuriante,
стидљиви шапати у блаженој тами,
des murmures timides dans l’obscurité bénie,
и речи из којих пролеће мирише…
et des mots aux fragrances du printemps …

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

MENUET LUGUBRE (СЕРЕНАДА III SERENADE) Милан Ракић – Poème Serbe de Milan Rakić

MILAN RAKIC
Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

СЕРЕНАДА
III

Српски песник
Poète Serbe

СЕРЕНАДА  III SERENADE

 

Menuet Lugubre

*

Перике беле, сињони, лепеза,
Perruques blanches, postiches, éventail,
 И ципеле од атласа и свиле,
Et chaussures de satin et de soie,
И кринолине разне пуне веза,
Et crinolines et broderies,
Красне и сјајне некада су биле.
Belles et brillantes autrefois.

*

А данас висе у орману тамо
Et aujourd’hui au placard suspendus
Прљави дроњци где прашина пада,
Chiffons sales que la poussière recouvre,
И кад их видим, ја зачујем тада
Et quand je les vois, je redécouvre
Менует љупки од Филипа Рамо.
Le menuet charmant de Philippe Rameau.

*

Ал’ авај! Песма залуд покушава
Mais hélas! La chanson tente en vain
 Да врати чари старинскога доба;
Que de jadis revienne la magie ;
Дубоким санком прошлост ова спава,
Profondément du passé sommeille,
И поређани стоје гроб до гроба.
Alignées les tombes et les tombes.

*

Тако се свети природа, и тако
Ainsi, la nature se venge, et ainsi font
Најлепши сан у ситни прах претвара:
Que les beaux rêves en fine poudre se transforment :
Од некадашњег раја бива пак’о,
D’un paradis d’autrefois un enfer se forme,
Од кринолине сјајне, крпа стара.
Aux douces crinolines, de vieux chiffons.

*

Тако сам и ја ево већ три ноћи
Me voilà ici depuis trois nuits
Блажен и бујан, док се песме хоре,
Heureux et exubérant, alors que la chanson est jouée,
У музици, у цвећу, и самоћи,
La musique, les fleurs, la solitude
Сисао срећу све до саме зоре.
J’ai bu le bonheur jusqu’à l’aube.

*

Али ће, драга, друго време доћи,
Mais, mon amour, un autre temps viendra,
И остаће ми, кад дан један гране,
Et un jour restera
Од те блажене и чедне три ноћи
De ces heureuses et chastes trois nuits
  Три разјапљене, ко ноћ црне, ране…
Trois béances, dans la nuit noire, si tôt

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

ADAGIO (СЕРЕНАДА II – SERENADE- II) Милан Ракић – Poème de Milan Rakić

MILAN RAKIC
Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

СЕРЕНАДА
II

Српски песник
Poète Serbe

СЕРЕНАДА  II SERENADE

ADAGIO

Задрхташе на стабљикама глатки 
Sur des tiges tressaillaient
Кринови редом, и душу му бону
Le lys et mon âme
Прелише зраци мистични и слатки: 
Inondés de doux rayons mystiques :
Појавила се драга на балкону.
Elle est apparue sur le balcon ; ma douce.

*

Чула си песму, драга, ал’ то није 
Tu as entendu la chanson, ma tendre, mais elle n’est plus
Весела песма некадашњих дана… 
Ce doux chant d’autrefois
О, да л’ осећаш да се у њој крије
Oh, que je sens qu’il cache
Несносни задах устојалих рана?
L’odeur insupportable d’anciennes blessures ?

*

О, да л’ разумеш, драга, страшну беду,
Oh, oui, comprends, mon aimée, ma terrible angoisse,
И осећаш ли невидљиве узе,
Et ne vois-tu pas la corde invisible,
Видиш ли кроз ноћ на лицу ми бледу 
Ne peux-tu voir à travers la nuit sur mon pâle visage
Крваве очи и стиснуте сузе?…
mes yeux de sang injectés et mes larmes séchées ?

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Allegro (СЕРЕНАДА – SERENADE- I) Милан Ракић ALLEGRO – Poème de Milan Rakić

Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

 

СЕРЕНАДА
I

Српски песник
Poète Serbe

СЕРЕНАДА  I  SERENADE I

Allegro

Са три свирача у црноме плашту,
Avec trois musiciens en manteau noir,
Са шеширом на ком се перо вије,
Avec un chapeau où trône une plume
Узев у помоћ источњачку машту, 
Frémissante et incurvée
 ,
Прикрашћу се, ко лопов што се крије,
Furtivement, comme un voleur se cachant,
Са три свирача у црноме плашту.
Avec trois joueurs en manteau noir.

*

И зајецаће сетне виолине
Et les violons mélancoliques joueront en pleurs
У свежу ноћ, кроз башту цвећа пуну,
 Dans la fraîcheur de la nuit, à travers un jardin de fleurs,
И кад кроз облак бледи месец сине,
Et quand les nuages traversés par la pâle lune ,
Повиће цвеће своју росну круну 
Se courberont les fleurs sous la brume
И зајецаће сетне виолине.
Et les violons mélancoliques joueront en pleurs.

*

О, то ће бити силна песма, рада 
ce sera une chanson forte et vigoureuse
Да знаш шта не зна душа драгој пружа, –
Savez-vous ce qu’une personne offre à l’être aimé –
На уста моја покуљаће тада
Pour ma bouche alors sortiront
Милосне речи и бокори ружа.  
Des paroles de grâce et des grappes de roses.
Да, песма моја биће моћна тада.
Oui, ma chanson sera puissante alors.

*

Песма младости, бурна као она,  
Chanson de la jeunesse, de tempête, comme elle,
Отмена, свежа, поносна, и врела,
Raffinée, fraîche, fière et passionnée,
И силна као многобројна звона
Et puissante comme d’innombrables cloches
Кад прослављају победника смела!  
Quand elles célèbrent le conquérant audacieux !
Отмена, свежа, поносна и врела. 
Raffinée, fraîche, fière et passionnée.

*

О, како ће се згранути од чуда
O combien surpris ils seront
Дремљиве ћифте и њихове жене
Les bourgeois et leurs épouses
Кад их из тешког, глупог сенка прене
Quand encore lourds de sommeil, se réveilleront
Свемоћна песма што продире свуда!
Cette chanson puissante imprégnant tout!
О, како ће се згранути од чуда!
O combien surpris ils seront !

*

Бедници једни што нам љубав крате,
Ces gens méprisables qui refusent que nous nous aimions,
Навикнути на отрцане фразе
Habitués à de banales platitudes
Којима лажу своје таште мазе 
Habitués aux tromperies, aux vanités
Касапски момци, каплари и ћате!
Garçons bouchers, petits caporaux, scribes !
Бедници једни што нам љубав крате!
Ces gens méprisables qui refusent que nous nous aimions !

*

И зајецаће сетне виолине
Et les violons mélancoliques joueront en pleurs
У свежу ноћ. И стаће песма ова.
Dans la fraîcheur de la nuit. Et finira cette chanson.
И кад, ко подсмех на ту срећу ташту,
Et quand, tel un rire moqueur brille
Весела зора на истоку сине,
Une joyeuse aube à l’est,
Са три свирача у црноме плашту
Avec trois joueurs en manteau noir
Поћи ћу – да ти сутра дођем снова!
J’y vais –  demain, je reviendrai !

 

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Божур – Милан Ракић Poème Serbe de Milan Rakić – LA PIVOINE DU KOSOVO

Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезијаСрпска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Божур

LA PIVOINE

Како је лепа ова ноћ! Гле, свуда,
Comme est belle cette nuit ! Regardez, partout,
С тополе, ‘раста, багрема и дуда, 
Peupliers, chênes, acacias et mûrier,
У млазевима златокосим пада 
Descente du ruisseau scintillant
Несуштаствена месечина. Сада,
Où le clair lune plonge. maintenant,

*

Над ливадама где трава мирише, 
Par les prairies où les odeurs émanent des herbes,
У расцветаним гранама, сврх њива
Les branches, les champs fleuris
Које се црне после бујне кише, 
Noirs après la pluie luxuriante,
Велика душа месечева снива.
Rêve la grande âme de la lune.

*

Све мирно, тајац. Ћути поље равно
Tout est calme. Silence. Le champ sans chant
Где некад паде за четама чета…
autrefois tombèrent les armées
– Из многе крви изникнуо давно,
Par tout ce sang versé il y a longtemps,
Црвен и плав, Косовом божур цвета…
Rouge et bleu, la pivoine du Kosovo fleurit … 

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Кондир – песма Милан Ракић Poème Serbe de Milan Rakić LE PICHET

Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезија
Српска књижевност

 

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Кондир

LE PICHET

 

Почуј, драга, речи искрене и јасне
Écoute, ma chère, ces mots sincères et clairs
Једне болне душе, твојој души присне, 
D’une âme tourmentée, ton intime âme ,
Пре но олуја стигне и гром страсни прасне,
Avant l‘orage, avant le tonnerre,
И немирно срце наједанпут свисне,
Et un cœur inquiet à terre,
Почуј ове песме узалудно страсне.
Enfin entends ces poèmes passionnés en vain.

*

Пре одсудног боја ја ти нисам дао
Avant le combat fatal je ne te donne 
Копрену, ни бурму, ни аздију, као 
Ni de voile, ni de bague, comme
Старински јунаци, по чему ћеш мене
Les anciens hérosni d’habits précieux
Поменути када стигне удес зао
Pour indiquer la présence du mal
И запиште деца и заплачу жене.
Quand les enfants crient, quand les femmes pleurent.

*

Сад на разбојишту лежи леш до леша.
A côté du mort se trouve un autre mort.
Племићи и себри. Лежи страшна смеса.
Noble et plèbe. La nuit tombe.
Ноћ се хвата. Само муња каткад блисне.
Des éclairs la nuit. Seule la foudre illumine parfois.
Непрегледна хрпа рањеника кисне…
Une masse infinie de corps blessés

*

Хоће ли ме наћи међу њима твоје
Vont-ils me retrouver parmi eux, tes
  Бистре очи, драга? Хоће л’ из кондира,
Yeux clairs, ma chère ? Doit-il tomber du pichet,
Ко претеча скромна вечитога мира, 
Comme un modeste appel à la paix éternelle,
Пасти кап на ране што зјапе и гноје?
Une goutte sur les plaies suppurantes ?
Хоће л’ пасти капља што болове спира?
Tomberont-elles les gouttes qui effaceront la douleur ?

*

Чекам. Нигде никог. Светлост дана гасне.
Je suis en attente. Personne en vue. La lumière s’amenuise.
Ноћ просипа таму у часове касне,
La nuit disperse les ténèbres vers la fin des heures,
Ни звезде на небу да за тренут блисне.
Pas une étoile dans le ciel, qu’une unique clarté.
 – Чекам. Нигде никог. Уз вапаје гласне
Je suis en attente. Personne en vue. Des cris
Непрегледна хрпа рањеника кисне…
Des corps blessés en une masse infinie

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Milan Rakić Песнику Милан Ракић – Poème Serbe : AU POETE

Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезија
Српска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Песнику

 Le Poète en détresse William Hogarth 1736

Au Poète

Господ ти је дао светлу искру. Кресни,
Le Seigneur t’as donné une lumière sacrée.
И обасјај таму где песници живе,
Eclairant ces ténèbres où vivent les poètes,
Мајушности своје нека буду свесни.
Qu’ils soient informés de leur petitesse.

*

Сруши ко од шале, њихове олтаре
Que tombent leurs autels
И идоле многе којима се диве!
Et les idoles nombreuses qu’ils admirent !
Разби предрасуде и калупе старе!
Que se brisent leurs préjugés et leurs vieux modèles !

*

О размахни руком крепком, нек се крха
Balaie de ta puissante main, endommage
Стара трошна зграда од дна па до врха!
Le vieux bâtiment délabré de bas en haut!
Гони бедну браћу ко бура матрозе!
Comme leurs frères marins que chasse la tempête !

*

Нек застрепе, бедни! Нек у самртном страху,
Laisse-les trembler, ces misérables ! Laisse la peur mortelle,
Крстећи се, чују твоју песму плаху
Qu’en se signant, ils entendent ton chant puissant
Где грми крај њине сликоване прозе!
Comme rugira finalement leur prose versifiée !

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Далида песма Милан Ракић – Poème Serbe de Milan Rakić : DALIDA

Србија Serbie
Српски текст
песма Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

Traduction – Texte Bilingue
Превод – Двојезични текст


LITTERATURE SERBE

POESIE SERBE

Српски поезија
Српска књижевност

Milan Rakić
Милан Ракић
 1876 – 1938

Српски песник
Poète Serbe

Далида

DALIDA

 

Ко печат сам те метнуо на срце
Et je te scelle sur mon cœur
И као печат на мишицу своју;
Et je te scelle sur ton bras ;
И све сам дао, и, по љутом боју,  
Je t’ai tout donné, et, fougueusement,
Хладнокрвно сам покопао мрце.
froidement j’enterre ce qui reste.

*

И душа моја није хтела знати
Non. Non mon âme ne veut pas savoir
За тајну грижу и осећај стида, 
Ton lourd secret et ton sentiment de honte,
Ни да л’ ћеш бити добра као мати,
Ni si tu seras bonne comme peut l’être une mère,
Или си стара, вечита Далида.
Ou si tu es l’antique, l’éternelle Dalida.

*

Владај над мојом душом, моћно дете,
Régne sur mon âme, puissant enfant,
Са расцветаним ружама у коси,
Avec ces roses qui fleurissent tes cheveux,
И власт нек твоју ништа не омете, 
Que ton action ne soit pas interrompue,
Ни бол, ни плач, ни реч што милост проси.
Ni douleur, ni larmes, ni mot demandant miséricorde.

*

У мојој души увек места има
En mon âme il y aura des lieux toujours
За пун заборав, за све што ће редом
Pour l’oubli intégral,  que tout ce qui va arriver
Навалити на мене као плима,
Bondisse sur moi comme la marée,
И све, због тебе, заменити бедом. 
Tout ce qui, par toi, sera misère.

*

Па што се плашиш и устежеш? Знам те!
Alors qu’est-ce qui te fais peur ? Qu’est-ce qui te fais hésiter ? Je te connais !
Царуј ко увек, царуј према себи,
Gouverne par ta seule volonté,
Ти, деспотице, што те вечно памте; 
Toi, le despote, afin qu’éternellement tu restes dans les mémoires ;
Да ниси таква- волео те не би’!
Si tu n’étais pas toi- je ne te voudrais pas !

**********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**********************
Србија Serbie
Српски текст
песма
Милан Ракић
Milan Rakić

Milan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan RakićMilan Rakić

TANNHÄUSER ACTE 1 SCENE 4 Texte Video Traduction AKT 1 Vierte Szene

Traduction Jacky Lavauzelle

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

TANNHÄUSER
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

ACTE 1
AKT 1
ERSTER AUFZUG

VIERTE Szene
Scène 4

Tannhäuser Opera Richard Wagner Acte 1 Scène 4 Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

Vierte Szene

Von der Anhöhe links herab aus einem Waldwege treten der Landgraf und die Sänger in Jägertracht einzeln auf. Im Verlaufe der Szene findet sich der ganze Jagdtroß des Landgrafen nach und nach auf der Bühne ein.
De la colline de gauche, dans une forêt,  par un sentier descendent le Landgrave et les chanteurs en habit de chasse, les uns après les autres. Pendant la scène, tous se positionnent progressivement sur  le devant de la scène.

 DER LANDGRAF

auf halber Höhe, Tannhäuser erblickend.
à mi-hauteur, Tannhäuser apparaît.

Wer ist dort in brünstigem Gebete?
Qui est là dans de si ferventes prières ?

WALTHER

Ein Büßer wohl.
Probablement un pénitent.

BITEROLF

Nach seiner Tracht ein Ritter.
D’après son costume, il doit s’agir d’un chevalier.

 Wolfram eilt zunächst auf Tannhäuser zu und erkennt ihn
Wolfram se précipité sur Tannhäuser et le reconnaît

 

 WOLFRAM

Er ist es!
Il est là !

DIE SÄNGER außer WOLFRAM
Les Chanteurs sans Wolfram

Heinrich! Heinrich! Seh ich recht?
Heinrich! Heinrich! Est-ce possible ?

 Tannhäuser, der überrascht schnell aufgefahren ist, faßt sich und verneigt sich stumm gegen den Landgrafen, nachdem er einen flüchtigen Blick auf ihn und die Sänger geworfen
 Tannhäuser, surpris, se redresse et salue silencieusement le Landgrave, après avoir jeté un coup d’œil sur tous les gens autour de lui

Der LANDGRAF
Le Landgrave

Du bist es wirklich? Kehrest in den Kreis zurück,
Est-ce toi, vraiment ? Te détournes-tu à nouveau de notre cercle,
den du in Hochmut stolz verließest?
que tu abandonnas avec une fière arrogance ?

BITEROLF

Sag, was uns deine Wiederkehr bedeutet?
Dis-nous ce que signifie ton retour?
Versöhnung? Oder gilt’s erneutem Kampf?
Une réconciliation? Ou un nouveau combat ?

WALTHER

Nahst du als Freund uns oder Feind?
T’approches-tu en ami ou en  ennemi ?

DIE SÄNGER AUßER WOLFRAM
Les Chanteurs sans Wolfram

Als Feind?
Comme un ennemi ?

WOLFRAM

Oh, fraget nicht! Ist dies des Hochmuts Miene?
Oh, plus de question ! Est-ce l’expression de l‘arrogance?

 Er geht freundlich auf Tannhäuser zu
Il se montre amical envers Tannhäuser

 Gegrüßt sei uns, du kühner Sänger,
Salut à toi, chanteur valeureux,
der, ach, so lang in unsrer Mitte fehlt!
Ah, qui pendant trop longtemps était absent de nos rangs !

WALTHER

Willkommen, wenn du friedlich nahst!
Bienvenue, si tu viens à nous pacifiquement !

BITEROLF

Gegrüßt, wenn du uns Freunde nennst!
Je te salue, si tu nous appelles tes amis!

DIE SÄNGER

Gegrüßt, gegrüßt, gegrüßt sei uns!
Salut, salut, salut à toi !

Joseph Tichatschek als Tannhäuser und Wilhelmine Schröder-Devrient als Venus in der Uraufführung 1845

Der LANDGRAF
Le Landgrave

So sei willkommen denn auch mir!
Alors, je te souhaite aussi la bienvenue !
 Sag an, wo weiltest du so lang?
Dis-moi, où étais-tu donc depuis si longtemps?

TANNHÄUSER

Ich wanderte in weiter, weiter Fern, –
J’ai marché sur des terres lointaines, si lointaines,
da, wo ich nimmer Rast noch Ruhe fand.
où je ne trouvais ni repos ni tranquillité.
Fragt nicht! Zum Kampf mit euch kam ich nicht her;
Ne m’en demandez pas plus! Je ne viens pas ici pour vous combattre ;
seid mir versöhnt – und laßt mich weiterziehn!
réconcilions-nous – et  laissez moi passer mon chemin!

LANDGRAF

Nicht doch! Der Unsre bist du neu geworden.
Oh non ! Le nôtre tu es redevenu.

WALTHER

Du darfst nicht ziehn!
Tu ne dois pas partir !

BITEROLF

Wir lassen dich nicht fort!
Nous ne te laisserons pas repartir !

TANNHÄUSER

Laßt mich! Mir frommet kein Verweilen,
Laissez-moi ! Rien ne doit me retarder,
und nimmer kann ich rastend stehn!
et je ne peux jamais me relâcher !
Mein Weg heißt mich nur vorwärts eilen,
Mon chemin est ma seule fuite en avant,
und nimmer darf ich rückwärts sehn.
et je ne peux jamais regarder en arrière.

DER LANDGRAF & DIE SÄNGER
Le Landgrave & les chanteurs

O bleib! Bei uns sollst du verweilen,
Ô Reste ! Avec nous, tu habiteras,
wir lassen dich nicht von uns gehn!
nous ne te laisserons pas partir de chez nous!
Du suchtest uns, warum enteilen
Toi qui nous as cherché pourquoi te hâter de nous quitter
nach solchem kurzen Wiedersehn?
après cette trop courte rencontre ?

TANNHÄUSER

Fort! Fort von hier! Laßt mich! Fort, fort!
Loin ! Loin d’ici ! Laissez-moi ! Loin, loin !

DIE SÄNGER
Les chanteurs

Bleib, bleib bei uns!
Reste, reste avec nous !

WOLFRAM
mit erhobener Stimme
d’une voix plus forte

Bleib bei Elisabeth!
Reste avec Elisabeth !

TANNHÄUSER
heftig und freudig erschüttert, bleibt wie festgebannt stehen
comme secoué vigoureusement et joyeusement, reste debout, comme s’il était envoûté

Elisabeth! O Macht des Himmels,
Elisabeth! Ô Puissance du ciel,
rufst du den süßen Namen mir?
Me rappelles-tu ce  nom si doux à mes oreilles ?

WOLFRAM

Nicht sollst du Feind mich schelten, daß ich ihn genannt. –
Tu ne me gronderas pas comme ennemi, quand j’ai nommé son nom.

Szenenfoto der Eisenacher Inszenierung (1951 1952) mit Tannhäuser und Elisabeth

 Zu dem Landgrafen
Au Landgrave

 Erlaubest du mir, Herr, daß ich
Me permets-tu, Seigneur, que je sois
Verkünder seines Glücks ihm sei?
le héraut de sa bonne fortune ?

Der LANDGRAF
Le Landgrave

Nenn ihm den Zauber, den er ausgeübt;
Dis-lui le charme qu’il exerce ;
und Gott verleih ihm Tugend,
et que Dieu lui confére la vertu,
daß würdig er ihn löse!
qu’il puisse le libérer dignement !

WOLFRAM

Als du in kühnem Sange uns bestrittest,
Lorsque en de puissants chants tu nous affrontais,
bald siegreich gegen unsre Lieder sangst,
parfois victorieux devant nos chansons,
durch unsre Kunst Besiegung bald erlittest,
à travers notre art parfois à ton tour défait,
ein Preis doch war’s, den du allein errangst.
un prix, encore que toi seul emporta.
War’s Zauber, war es reine Macht,
Était-ce de la magie, était-ce de la puissance pure,
durch die solch Wunder du vollbracht,
pour accomplir de si belles merveilles,
an deinen Sang voll Wonn und Leid
de ton chant plein de joies et de souffrance
gebannt die tugendreichste Maid?
en vertu la plus riche des demoiselles ?
Denn ach! als du uns stolz verlassen,
Car, hélas !,  comme tu nous laissas,  fier,
verschloß ihr Herz sich unsrem Lied;
verrouiller son cœur à nos chansons ;
wir sahen ihre Wang erblassen,
nous avons vu ses joues pâlir,
für immer unsren Kreis sie mied.
pour toujours elle évita nos hommes.
O kehr zurück, du kühner Sänger,
O fais demi-tour, vaillant chanteur,
dem unsren sei dein Lied nicht fern!
que les nôtres de ton chant ne soient plus aussi loin !
Den Festen fehle sie nicht länger,
Qu’à nos fêtes plus jamais elle ne manque,
auf’s Neue leuchte uns ihr Stern!
qu’à nouveau resplendisse son étoile !

DIE SÄNGER
Les Chanteurs

Sei unser, Heinrich! Kehr uns wieder!
Sois nôtre, Heinrich! Entraîne-nous à nouveau!
Zwietracht und Streit sei abgetan!
La discorde et les conflits n’existeront plus !
Vereint ertönen unsre Lieder,
Mélange ta voix à nos chansons,
und Brüder nenne uns fortan!
et les frères nous appellerons maintenant!

TANNHÄUSER
innig gerührt, umarmt Wolfram und die Sänger mit Heftigkeit
ému profondément, il étreint Wolfram et salue respectueusement  les chanteurs

Zu ihr! Zu ihr! O führet mich zu ihr!
A elle! A elle! Que l’on me mène à elle!
Ha, jetzt erkenne ich sie wieder,
Ha, maintenant je la vois encore,
die schöne Welt, der ich entrückt!
le beau monde, je t’ai retrouvé !
Der Himmel blickt auf mich hernieder,
Le ciel me regarde de sa hauteur,
die Fluren prangen reich geschmückt!
les champs sont richement décorés et resplendissent !
Der Lenz mit tausend holden Klängen
Le printemps de mille sons doux
zog jubelnd in die Seele mir!
jubile dans mon âme !
In süßem, ungestümem Drängen
doucement, une insistance impérieuse
ruft laut mein Herz: Zu ihr! Zu ihr!
crie dans mon cœur : à elle! Pour elle!

Der LANDGRAF & Die SÄNGER
Le Landgrave & les chanteurs

Er kehrt zurück, den wir verloren !
Il est de retour, celui qui était perdu !
Ein Wunder hat ihn hergebracht!
Un miracle l’a amené ici!
Die ihm den Übermut beschworen,
Qui a conjuré son arrogance,
gepriesen sei die holde Macht!
bénie soit cette douce puissance !
Nun lausche unsren Hochgesängen
Maintenant, écoutez nos chants élevés
von Neuem der Gepries’nen Ohr!
de nouveau à nos oreilles !
Es tön’ in frohbelebten Klängen
Qu’on entende ces sons animés et joyeux
das Lied aus jeder Brust hervor!
  du chant jaillir de chaque poitrine!

Während des Vorhergehenden hat sich nach und nach der ganze Jagdtraß des Landgrafen mit Falkenträgern usw. auf der Bühne versammelt.
Alors qu’avec ce qui précède a progressivement rassemblé toute
 la chasse du landgrave sur scène.
Die Jäger stoßen in die Hörner.
Les chasseurs soufflent dans leurs cors.
Das ganze Tal wimmelt jetzt vom immer noch stärker angewachsenen Jagdroß.
  L’ensemble de la vallée regorge maintenant de toujours plus de gens – Der Landgraf und die Sänger wenden sich dem Jagdtroß zu;
Le Landgrave et les chanteurs appellent les chanteurs ;
der Landgraf stößt in sein Horn:
Le Landgrave souffle dans son cor :
lautes Hornschmettern und Rüdengebell antwortet ihm.
De forts appels et les aboiements des chiens se répondent.
Während der Landgraf und die Sänger die Pferde, die ihnen von der Wartburg zugeführt worden sind, besteigen, fällt der Vorhang
 Pendant que le Landgrave et les chanteurs montent les chevaux qui viennent de la Wartburg, le rideau tombe.

 

 ****************************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
****************************