Archives par mot-clé : 1845

Ferðalok Jónas HALLGRÍMSSON Fin de Voyage

as HALLGRÍMSSON
þýðingar-traduction

Traduction – Texte Bilingue
FIN de VOYAGE Jónas HALLGRÍMSSON
Poésie


LITTERATURE ISLANDAISE
POESIE ISLANDAISE

Íslenskar bókmenntir
íslenska ljóð

Jónas HALLGRÍMSSON
1807-1845
íslenskt skáld
poète islandais

Traduction þýðingar Jacky Lavauzelle

Ferðalok

Fin de Voyage

Ástarstjörnu
Etoile d’amour
yfir Hraundranga
sur une vague de lave
  skýla næturský ;
derrière un voile de nuit ;
   hló hún á himni,
jouant dans le ciel,
hryggur þráir
sur les désirs tristes
  sveinn í djúpum dali.
du garçon dans sa vallée profonde.

*

Veit ég hvar von öll
Je sais où tout espoir
og veröld mín
mon monde
glædd er guðs loga.
se fortifie à la divine flamme.
Hlekki brýt ég hugar,
Le lien avec la pensée se casse,
  og heilum mér
et totalement
fleygi faðm þinn í.
je me jette dans tes bras.

*

Sökkvi ég mér og sé ég
Je plonge et vois
   sálu þér
dans ton âme
  í og lífi þínu lifi ;
la vie que je vis ;
  andartak sérhvert,
à chaque instant,
sem ann þér guð,
aimé de Dieu,
finn ég í heitu hjarta.
Je le sens dans mon cœur flamboyant.

*

Tíndum við á fjalli,
Sur les flancs de la montagne
tvö vorum saman,
Tous les deux ensemble,
 blóm í hárri hlíð ;
cueillons les fleurs des hautes collines ;
knýtti ég kerfi
Je les attache sur une couronne
og í kjöltu þér
sur tes genoux
 lagði ljúfar gjafir.
que je t’offre en cadeau.

*

Hlóðstu mér að höfði
Tu la poses sur ma tête
  hringum ilmandi
avec les parfums
bjartra blágrasa,
des fleurs lumineuses,
einn af öðrum,
une par une,
 og að öllu dáðist,
chacune admirée,
og greipst þá aftur af.
chacune effleurée.

*

Hlógum við á heiði,
Sur la route, nous avons ri
himinn glaðnaði
sous un soleil ravi
fagur á fjallabrún ;
au bord des falaises ;
alls yndi
une joie complète
þótti mér ekki vera
presqu’irréelle
 utan voru lífi lifa.
au-delà de nos vies.

*

Grétu þá í lautu
A côté les larmes
góðir blómálfar,
des douces fleurs des elfes,
skilnað okkarn skildu ;
à l’heure de partir ;
dögg það við hugðum,
à la rosée nous avons pensé
og dropa kalda
et les gouttes froides
kysstum úr krossgrasi.
nous avons embrassé.

*

Hélt ég þér á hesti
Sur le cheval, je te pressais
  í hörðum straumi,
au cœur du courant,
   og fann til fullnustu,
et pleinement je ressentais,
blómknapp þann gæti
que ces bourgeons
  ég borið og varið
je servirai et je protégerai
  öll yfir æviskeið.
toute ma vie.

*

Greiddi ég þér lokka
Mes doigts dans tes cheveux
við Galtará
près de la source
vel og vandlega ;
avec attention et soin ;
brosa blómvarir,
sourires des lèvres des fleurs,
blika sjónstjörnur,
éclats des yeux des étoiles,
roðnar heitur hlýr.
chaud d’une chaleur chaude.

 *

Fjær er nú fagri
Là-bas désormais
fylgd þinni
loin de toi
sveinn í djúpum dali ;
le garçon dans sa vallée profonde ;
ástarstjarna
l’étoile d’amour
   yfir Hraundranga
sur une vague de lave
skín á bak við ský.

brille au-delà des nuages.

*

Háa skilur hnetti
En haut les planètes
himingeimur,
l’Univers,
blað skilur bakka og egg ;
la lame sépare ;
en anda, sem unnast,
mais les âmes qui s’assemblent,
fær aldregi
ne peuvent jamais
 eilífð að skilið.
par l’éternité être séparées.

**************************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
**************************

Ferðalok Jónas HALLGRÍMSSON
Fin de Voyage Jónas HALLGRÍMSSON  

TANNHÄUSER ACTE 3 SCENE 2 Texte et Traduction DRITTER AUFZUG Zweite Szene

Traduction Jacky Lavauzelle

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

Tannhäuser Acte 3 Scène 2 Opera Richard Wagner Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

TANNHÄUSER ACTE 3 SCENE 2
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

Dritter Aufzug
ACTE III

ZWEITE SZENE
Scène 2

WOLFRAM

Wie Todesahnung Dämmrung deckt die Lande,
Comme prémonition de la mort, le crépuscule couvre la terre,
umhüllt das Tal mit schwärzlichem Gewande;
enveloppe la vallée d’un manteau noir et dense;
der Seele, die nach jenen Höh’n verlangt,
l’âme, qui chercherait à rejoindre ces collines,
vor ihrem Flug durch Nacht und Grausen bangt.
craint avant son envol de traverser cette nuit et cette horreur.
Da scheinest du, o lieblichster der Sterne, –
Là tu te présentes, Ô la plus belle des étoiles,
dein sanftes Licht entsendest du der Ferne,
ta douce lumière se voit de loin,
die nächt’ge Dämmrung teilt dein lieber Strahl,
le crépuscule est transpercé par ton cher faisceau de lumière,
und freundlich zeigst du den Weg aus dem Tal.
et amicalement tu montres le chemin de la vallée.
O du mein holder Abendstern,
Ô ma fidèle étoile du berger,
wohl grüßt ich immer dich so gern;
toujours je t’accueille avec autant de plaisir ;
vom Herzen, das sie nie verriet,
du cœur, qu’elle n’a jamais trahi,
grüße sie, wenn sie vorbei dir zieht, –
salue quand elle passe près de toi
wenn sie entschwebt dem Tal der Erden,
si elle monte de la vallée de la terre,
ein sel’ger Engel dort zu werden.
pour devenir là-bas un ange radieux.

Er verbleibt mit gen Himmel gerichtetem Auge, auf der Harfe fortspielend
Il reste les yeux au ciel en continuant à jouer de sa harpe

 

*********************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
********************

Tannhäuser Acte 3 Scene 2

 

TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 2 Texte et Traduction Zweiter Aufzug Zweite Szene

Traduction Jacky Lavauzelle

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

Tannhäuser Acte 2 Scène 2 Opera Richard Wagner Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 1
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

Zweiter Aufzug
ACTE II

Zweite Szene
Scène 2

 WOLFRAM
Zu Tannhäuser –
à Tannhäuser

Dort ist sie; nahe dich ihr ungestört!
Elle est là ; tu peux t’approcher !

 Er bleibt an die Mauerbrüstung gelehnt im Hintergrunde. – Tannhäuser stürzt ungestüm zu Elisabeths Füßen
Wolfram reste appuyé contre le parapet en arrière-plan. Tannhäuser se précipite fébrilement aux pieds de Elizabeth

 

TANNHÄUSER

O, Fürstin!
Ô, Princesse !

ELISABETH
in schüchterner Verwirrung
intimidée et confuse

Gott! Stehet auf! Laßt mich!
Dieu ! Levez-vous ! Laissez-moi!
Nicht darf ich Euch hier sehn!
Je ne peux vous voir ici!

Sie macht eine Bewegung sich zu entfernen
Elle cherche une occasion de s’éloigner

 TANNHÄUSER

Du darfst! O bleib, und laß zu deinen Füßen mich!
Tu peux ! Ô reste, et laisse-moi à tes  pieds !

 Elisabeth wendet sich ihm freundlich zu
Elisabeth se tourne amicalement vers lui

ELISABETH

So stehet auf!
Alors, redressez-vous !
Nicht sollet hier Ihr knien, denn diese Halle
Ne vous agenouillez pas ici, parce que cette salle
ist Euer Königreich. O, stehet auf!
est votre royaume. Ô, Levez-vous !
Nehmt meinen Dank, daß Ihr zurückgekehrt!
Acceptez mes remerciements, d’être ici de retour !
Wo weiltet Ihr so lange?
Où êtes-vous resté si longtemps ?

TANNHÄUSER
sich langsam erhebend
se redresse lentement

Fern von hier,
Loin d’ici,
in weiten, weiten Landen; – dichtes Vergessen
dans un lointainlointain pays ;  Un épais oubli
hat zwischen heut und gestern sich gesenkt.
a réduit cet espace entre hier et aujourd’hui.
All mein Erinnern ist mir schnell geschwunden,
Toute ma mémoire a disparu rapidement,
und nur des Einen muß ich mich entsinnen,
et seulement je ne devais me souvenir que d’une chose,
daß ich nie mehr gehofft, Euch zu begrüßen,
je n‘espérais plus vous saluer,
noch je zu Euch mein Auge zu erheben.
ni jamais lever les yeux sur vous.

ELISABETH

Was war es dann, das Euch zurückgeführt?
Qu’est-ce qui a fait que vous êtes revenu ?

TANNHÄUSER

Ein Wunder war’s,
C’était un miracle,
ein unbegreiflich hohes Wunder!
un miracle incompréhensible !

ELISABETH
freudig aufwallend
marchant, heureuse

Ich preise dieses Wunder aus meines Herzens Tiefe!
Je loue ce miracle du plus profond de mon cœur !

Sich mäßigend, in Verwirrung
Elle se modèreconfuse

 Verzeiht, wenn ich nicht weiß, was ich beginne!
Pardonnez-moi si je ne sais par quoi commencer !
Im Traum bin ich und tör’ger als ein Kind,
Dans ce rêve, je suis plus bête  qu’un enfant,
  machtlos der Macht der Wunder preisgegeben.
impuissante devant la puissance du miracle.
Fast kenn ich mich nicht mehr … O helfet mir,
Je ne me reconnais plus moi-même Ô aidez-moi,
 daß ich das Rätsel meines Herzens löse!
à résoudre le mystère de mon cœur !
Der Sänger klugen Weisen
Les sons envoûtants des chanteurs
 lauscht ich sonst wohl gern und viel;
j’aimais les écouter volontiers et longuement ;
 ihr Singen und ihr Preisen
leurs chansons et leurs prières
schien mir ein holdes Spiel.
me semblaient un jeu subtil.
Doch welch ein seltsam neues Leben
Mais quelle nouvelle vie étrange
 rief Euer Lied mir in die Brust!
votre chanson a fait résonner dans la poitrine !
Bald wollt es mich wie Schmerz durchbeben,
Parfois ce fut un séisme douloureux,
 bald drang’s in mich wie jähe Lust;
parfois en moi je me sentais pénétrée de plaisir ;
 Gefühle, die ich nie empfunden,
Sentiments que jamais avant je n’avais ressenti,
Verlangen, das ich nie gekannt!
Désir que je ne connaissais pas encore !
Was sonst mir lieblich, war verschwunden
Tout autre chose avait disparu sauf
 vor Wonnen, die noch nie genannt! –
ces joies que jamais je n’avais nommées !
Und als Ihr nun von uns gegangen,
Et dès que vous disparûtes,
war Frieden mir und Lust dahin;
La paix et le désir s’en sont allés ;
 die Weisen, die die Sänger sangen,
les sages, qui ont chanté les chanteurs,
 erschienen matt mir, trüb ihr Sinn;
me semblaient ternes, leurs sens abscons ;
 im Traume fühlt ich dumpfe Schmerzen,
dans mes rêves je ressentais une douleur sourde,
mein Wachen ward trübsel’ger Wahn:
mes soirées se remplirent d’illusions et de troubles :
die Freude zog aus meinem Herzen –
la joie déserta mon cœur
Heinrich! Heinrich! Was tatet Ihr mir an?
Heinrich! Heinrich! Que m’avez-vous fait ?

TANNHÄUSER
begeistert
ravi

Den Gott der Liebe sollst du preisen!
Le Dieu d’amour tu dois glorifier!
Er hat die Saiten mir berührt,
Il a touché mes cordes
er sprach zu dir aus meinen Weisen,
Il t’a parlé par mes chants,
zu dir hat er mich hergeführt.
lui qui vers toi m’a transporté.

ELISABETH

Gepriesen sei die Stunde,
Béni soit ce moment,
gepriesen sei die Macht,
bénie soit la puissance,
die mir so holde Kunde
qui à moi un si doux secret
von Eurer Näh gebracht!
est apporté par ta présence !
Von Wonneglanz umgeben
Entouré par une joyeuse auréole
lacht mir der Sonne Schein;
éclatant au soleil ;
erwacht zu neuem Leben,
revenant à la vie,
nenn ich die Freude mein!
je l’appelle ma joie !

TANNHÄUSER

Gepriesen sei die Stunde,
Béni soit ce moment,
gepriesen sei die Macht,
bénie soit la puissance,
die mir so holde Kunde
qui à moi un si doux secret
aus deinem Mund gebracht!
est sorti par ta bouche !
Dem neu erkannten Leben
La vie nouvellement redécouverte
darf ich mich mutig weihn;
Permets-moi de lui dédier mon courage ;
ich nenn in freud’gem Beben
Je reconnais en une joie éclatante
sein schönstes Wunder mein!
son plus beau miracle  !

WOLFRAM
im Hintergrunde
En arrière plan

 

So flieht für dieses Leben
Ainsi en cette vie
 mir jeder Hoffnung Schein!
pour moi plus aucun espoir ne brillera !

 

Tannhäuser trennt sich von Elisabeth; er geht auf Wolfram zu, umarmt ihn heftig und entfernt sich mit ihm durch die Treppe. –
Tannhäuser se sépare d’Elisabeth; Il va vers Wolfram, le serrant dans ses bras et part avec lui. par les escaliers
Elisabeth blickt Tannhäuser vom Balkon aus nach.
 Elisabeth regarde Tannhäuser depuis le balcon.

*************************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
*************************

TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 1 INTRODUCTION Traduction ZWEITER AUFZUG ERSTE SZENE

Traduction Jacky Lavauzelle

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

Tannhäuser Acte 2 Scène 1 Introduction Opera Richard Wagner Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 1
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

Zweiter Aufzug
ACTE II

EINLEITUNG
INTRODUCTION

Erste Szene
Scène 1

 

Die Sängerhalle auf der Wartburg; im Hintergrunde freie Aussicht auf den Hof und das Tal
La salle des chanteurs à la Wartburg ; en arrière-plan, vue dégagée sur la cour et la vallée

 

 

ELISABETH
tritt freudig bewegt ein
Entre, joyeuse

Dich, teure Halle, grüß ich wieder,
Toi, chère salle, je te salue à nouveau,
froh grüß ich dich, geliebter Raum!
je suis si heureux de te saluer, espace bien-aimé !
In dir erwachen seine Lieder
En toi vont se réveiller ses chansons
und wecken mich aus düstrem Traum.
et me faire oublier ses cauchemars.
Da Er aus dir geschieden,
Quand il partit de chez toi,
 wie öd erschienst du mir!
comme tu paraissais désolée  !
Aus mir entfloh der Frieden,
Pour moi, la paix s’en était allée,
 die Freude zog aus dir!
la joie, elle, t’avait abandonnée !
Wie jetzt mein Busen hoch sich hebet,
Comme maintenant ma poitrine se soulève,
so scheinst du jetzt mir stolz und hehr;
 maintenant, tout me semble droit et majestueux ;
der mich und dich so neu belebet,
celui qui me fait et qui te fait revivre,
 nicht länger weilt er ferne mehr!
dans peu de temps apparaîtra !
Sei mir gegrüßt! Sei mir gegrüßt!
Je te salue ! Je te salue !
Du teure Halle, sei mir gegrüßt!
Toi salle chérie, je te salue !

Tannhäuser, von Wolfram geleitet, tritt mit diesem aus der Treppe im Hintergrunde auf
Tannhäuser, arrivant avec Wolfram, pénètre sur la scène à partir de l’escalier à l’arrière-plan

*******************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
*******************

TANNHAUSER OPERA VOLLER TEXT Texte Intégral Sommaire Zusammenfassung

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

TANNHÄUSER
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

ERSTER AUFZUG
ACTE 1

Tannhäuser Opera Richard Wagner Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

SCENE 1
Erste Szene

Joseph Tichatschek als Tannhäuser und Wilhelmine Schröder-Devrient als Venus in der Uraufführung 1845

SCENE 2
Zweite Szene

Szenenfoto der Eisenacher Inszenierung (1951 1952) mit Tannhäuser und Elisabeth

SCENE 3
Dritte Szene

SCENE 4
Vierte Szene

**************************

ZWEITER AUFZUG
ACTE 2

EINLEITUNG und Erste Szene
INTRODUCTION & SCENE 1

ZWEITE SZENE
Scène 2

DRITTE SZENE
Scène 3

VIERTE SZENE
Scène 4

******************

DRITTER AUFZUG
ACTE 3

EINLEITUNG
Introduction

ERSTE SZENE
Scène 1

ZWEITE SZENE
Scène 2

DRITTE SZENE
Scène 3

VIERTE SZENE
Scène 4

*****************************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
****************************

TANNHÄUSER ACTE 1 SCENE 4 Texte Video Traduction AKT 1 Vierte Szene

Traduction Jacky Lavauzelle

 OPERA  – OPER

RICHARD WAGNER
1813-1883

TANNHÄUSER
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg

1845

ACTE 1
AKT 1
ERSTER AUFZUG

VIERTE Szene
Scène 4

Tannhäuser Opera Richard Wagner Acte 1 Scène 4 Texte et Traduction Artgitato The Mirror of Venus Edward Burne Jones

Vierte Szene

Von der Anhöhe links herab aus einem Waldwege treten der Landgraf und die Sänger in Jägertracht einzeln auf. Im Verlaufe der Szene findet sich der ganze Jagdtroß des Landgrafen nach und nach auf der Bühne ein.
De la colline de gauche, dans une forêt,  par un sentier descendent le Landgrave et les chanteurs en habit de chasse, les uns après les autres. Pendant la scène, tous se positionnent progressivement sur  le devant de la scène.

 DER LANDGRAF

auf halber Höhe, Tannhäuser erblickend.
à mi-hauteur, Tannhäuser apparaît.

Wer ist dort in brünstigem Gebete?
Qui est là dans de si ferventes prières ?

WALTHER

Ein Büßer wohl.
Probablement un pénitent.

BITEROLF

Nach seiner Tracht ein Ritter.
D’après son costume, il doit s’agir d’un chevalier.

 Wolfram eilt zunächst auf Tannhäuser zu und erkennt ihn
Wolfram se précipité sur Tannhäuser et le reconnaît

 

 WOLFRAM

Er ist es!
Il est là !

DIE SÄNGER außer WOLFRAM
Les Chanteurs sans Wolfram

Heinrich! Heinrich! Seh ich recht?
Heinrich! Heinrich! Est-ce possible ?

 Tannhäuser, der überrascht schnell aufgefahren ist, faßt sich und verneigt sich stumm gegen den Landgrafen, nachdem er einen flüchtigen Blick auf ihn und die Sänger geworfen
 Tannhäuser, surpris, se redresse et salue silencieusement le Landgrave, après avoir jeté un coup d’œil sur tous les gens autour de lui

Der LANDGRAF
Le Landgrave

Du bist es wirklich? Kehrest in den Kreis zurück,
Est-ce toi, vraiment ? Te détournes-tu à nouveau de notre cercle,
den du in Hochmut stolz verließest?
que tu abandonnas avec une fière arrogance ?

BITEROLF

Sag, was uns deine Wiederkehr bedeutet?
Dis-nous ce que signifie ton retour?
Versöhnung? Oder gilt’s erneutem Kampf?
Une réconciliation? Ou un nouveau combat ?

WALTHER

Nahst du als Freund uns oder Feind?
T’approches-tu en ami ou en  ennemi ?

DIE SÄNGER AUßER WOLFRAM
Les Chanteurs sans Wolfram

Als Feind?
Comme un ennemi ?

WOLFRAM

Oh, fraget nicht! Ist dies des Hochmuts Miene?
Oh, plus de question ! Est-ce l’expression de l‘arrogance?

 Er geht freundlich auf Tannhäuser zu
Il se montre amical envers Tannhäuser

 Gegrüßt sei uns, du kühner Sänger,
Salut à toi, chanteur valeureux,
der, ach, so lang in unsrer Mitte fehlt!
Ah, qui pendant trop longtemps était absent de nos rangs !

WALTHER

Willkommen, wenn du friedlich nahst!
Bienvenue, si tu viens à nous pacifiquement !

BITEROLF

Gegrüßt, wenn du uns Freunde nennst!
Je te salue, si tu nous appelles tes amis!

DIE SÄNGER

Gegrüßt, gegrüßt, gegrüßt sei uns!
Salut, salut, salut à toi !

Joseph Tichatschek als Tannhäuser und Wilhelmine Schröder-Devrient als Venus in der Uraufführung 1845

Der LANDGRAF
Le Landgrave

So sei willkommen denn auch mir!
Alors, je te souhaite aussi la bienvenue !
 Sag an, wo weiltest du so lang?
Dis-moi, où étais-tu donc depuis si longtemps?

TANNHÄUSER

Ich wanderte in weiter, weiter Fern, –
J’ai marché sur des terres lointaines, si lointaines,
da, wo ich nimmer Rast noch Ruhe fand.
où je ne trouvais ni repos ni tranquillité.
Fragt nicht! Zum Kampf mit euch kam ich nicht her;
Ne m’en demandez pas plus! Je ne viens pas ici pour vous combattre ;
seid mir versöhnt – und laßt mich weiterziehn!
réconcilions-nous – et  laissez moi passer mon chemin!

LANDGRAF

Nicht doch! Der Unsre bist du neu geworden.
Oh non ! Le nôtre tu es redevenu.

WALTHER

Du darfst nicht ziehn!
Tu ne dois pas partir !

BITEROLF

Wir lassen dich nicht fort!
Nous ne te laisserons pas repartir !

TANNHÄUSER

Laßt mich! Mir frommet kein Verweilen,
Laissez-moi ! Rien ne doit me retarder,
und nimmer kann ich rastend stehn!
et je ne peux jamais me relâcher !
Mein Weg heißt mich nur vorwärts eilen,
Mon chemin est ma seule fuite en avant,
und nimmer darf ich rückwärts sehn.
et je ne peux jamais regarder en arrière.

DER LANDGRAF & DIE SÄNGER
Le Landgrave & les chanteurs

O bleib! Bei uns sollst du verweilen,
Ô Reste ! Avec nous, tu habiteras,
wir lassen dich nicht von uns gehn!
nous ne te laisserons pas partir de chez nous!
Du suchtest uns, warum enteilen
Toi qui nous as cherché pourquoi te hâter de nous quitter
nach solchem kurzen Wiedersehn?
après cette trop courte rencontre ?

TANNHÄUSER

Fort! Fort von hier! Laßt mich! Fort, fort!
Loin ! Loin d’ici ! Laissez-moi ! Loin, loin !

DIE SÄNGER
Les chanteurs

Bleib, bleib bei uns!
Reste, reste avec nous !

WOLFRAM
mit erhobener Stimme
d’une voix plus forte

Bleib bei Elisabeth!
Reste avec Elisabeth !

TANNHÄUSER
heftig und freudig erschüttert, bleibt wie festgebannt stehen
comme secoué vigoureusement et joyeusement, reste debout, comme s’il était envoûté

Elisabeth! O Macht des Himmels,
Elisabeth! Ô Puissance du ciel,
rufst du den süßen Namen mir?
Me rappelles-tu ce  nom si doux à mes oreilles ?

WOLFRAM

Nicht sollst du Feind mich schelten, daß ich ihn genannt. –
Tu ne me gronderas pas comme ennemi, quand j’ai nommé son nom.

Szenenfoto der Eisenacher Inszenierung (1951 1952) mit Tannhäuser und Elisabeth

 Zu dem Landgrafen
Au Landgrave

 Erlaubest du mir, Herr, daß ich
Me permets-tu, Seigneur, que je sois
Verkünder seines Glücks ihm sei?
le héraut de sa bonne fortune ?

Der LANDGRAF
Le Landgrave

Nenn ihm den Zauber, den er ausgeübt;
Dis-lui le charme qu’il exerce ;
und Gott verleih ihm Tugend,
et que Dieu lui confére la vertu,
daß würdig er ihn löse!
qu’il puisse le libérer dignement !

WOLFRAM

Als du in kühnem Sange uns bestrittest,
Lorsque en de puissants chants tu nous affrontais,
bald siegreich gegen unsre Lieder sangst,
parfois victorieux devant nos chansons,
durch unsre Kunst Besiegung bald erlittest,
à travers notre art parfois à ton tour défait,
ein Preis doch war’s, den du allein errangst.
un prix, encore que toi seul emporta.
War’s Zauber, war es reine Macht,
Était-ce de la magie, était-ce de la puissance pure,
durch die solch Wunder du vollbracht,
pour accomplir de si belles merveilles,
an deinen Sang voll Wonn und Leid
de ton chant plein de joies et de souffrance
gebannt die tugendreichste Maid?
en vertu la plus riche des demoiselles ?
Denn ach! als du uns stolz verlassen,
Car, hélas !,  comme tu nous laissas,  fier,
verschloß ihr Herz sich unsrem Lied;
verrouiller son cœur à nos chansons ;
wir sahen ihre Wang erblassen,
nous avons vu ses joues pâlir,
für immer unsren Kreis sie mied.
pour toujours elle évita nos hommes.
O kehr zurück, du kühner Sänger,
O fais demi-tour, vaillant chanteur,
dem unsren sei dein Lied nicht fern!
que les nôtres de ton chant ne soient plus aussi loin !
Den Festen fehle sie nicht länger,
Qu’à nos fêtes plus jamais elle ne manque,
auf’s Neue leuchte uns ihr Stern!
qu’à nouveau resplendisse son étoile !

DIE SÄNGER
Les Chanteurs

Sei unser, Heinrich! Kehr uns wieder!
Sois nôtre, Heinrich! Entraîne-nous à nouveau!
Zwietracht und Streit sei abgetan!
La discorde et les conflits n’existeront plus !
Vereint ertönen unsre Lieder,
Mélange ta voix à nos chansons,
und Brüder nenne uns fortan!
et les frères nous appellerons maintenant!

TANNHÄUSER
innig gerührt, umarmt Wolfram und die Sänger mit Heftigkeit
ému profondément, il étreint Wolfram et salue respectueusement  les chanteurs

Zu ihr! Zu ihr! O führet mich zu ihr!
A elle! A elle! Que l’on me mène à elle!
Ha, jetzt erkenne ich sie wieder,
Ha, maintenant je la vois encore,
die schöne Welt, der ich entrückt!
le beau monde, je t’ai retrouvé !
Der Himmel blickt auf mich hernieder,
Le ciel me regarde de sa hauteur,
die Fluren prangen reich geschmückt!
les champs sont richement décorés et resplendissent !
Der Lenz mit tausend holden Klängen
Le printemps de mille sons doux
zog jubelnd in die Seele mir!
jubile dans mon âme !
In süßem, ungestümem Drängen
doucement, une insistance impérieuse
ruft laut mein Herz: Zu ihr! Zu ihr!
crie dans mon cœur : à elle! Pour elle!

Der LANDGRAF & Die SÄNGER
Le Landgrave & les chanteurs

Er kehrt zurück, den wir verloren !
Il est de retour, celui qui était perdu !
Ein Wunder hat ihn hergebracht!
Un miracle l’a amené ici!
Die ihm den Übermut beschworen,
Qui a conjuré son arrogance,
gepriesen sei die holde Macht!
bénie soit cette douce puissance !
Nun lausche unsren Hochgesängen
Maintenant, écoutez nos chants élevés
von Neuem der Gepries’nen Ohr!
de nouveau à nos oreilles !
Es tön’ in frohbelebten Klängen
Qu’on entende ces sons animés et joyeux
das Lied aus jeder Brust hervor!
  du chant jaillir de chaque poitrine!

Während des Vorhergehenden hat sich nach und nach der ganze Jagdtraß des Landgrafen mit Falkenträgern usw. auf der Bühne versammelt.
Alors qu’avec ce qui précède a progressivement rassemblé toute
 la chasse du landgrave sur scène.
Die Jäger stoßen in die Hörner.
Les chasseurs soufflent dans leurs cors.
Das ganze Tal wimmelt jetzt vom immer noch stärker angewachsenen Jagdroß.
  L’ensemble de la vallée regorge maintenant de toujours plus de gens – Der Landgraf und die Sänger wenden sich dem Jagdtroß zu;
Le Landgrave et les chanteurs appellent les chanteurs ;
der Landgraf stößt in sein Horn:
Le Landgrave souffle dans son cor :
lautes Hornschmettern und Rüdengebell antwortet ihm.
De forts appels et les aboiements des chiens se répondent.
Während der Landgraf und die Sänger die Pferde, die ihnen von der Wartburg zugeführt worden sind, besteigen, fällt der Vorhang
 Pendant que le Landgrave et les chanteurs montent les chevaux qui viennent de la Wartburg, le rideau tombe.

 

 ****************************
Traduction Jacky Lavauzelle
ARTGITATO
****************************

Josef Václav Sládek : Bílá hora -La Montagne Blanche

 Josef Václav Sládek
(1845-1929)

Josef Václav Sládek de Jan Vilimek Bila Hora Artgitato Traduction

Český-Francouzský
Texte Tchèque et Traduction Française
Jacky Lavauzelle – artgitato

Bílá hora
LA MONTAGNE BLANCHE
(Bataille du 8 novembre 1620)

Boj ztracen byl, a na útěku řady,
Le combat était perdu, et l’armée défaite,
– jen tři sta reků stojí u obory.
Seuls trois cents héros résistent acculés.
« Teď vzdejte se! Jsou zbytečné to vzdory! »
«Abandonnez ! Il est inutile de résister ! »
Tři sta jich o zeď opírá se zády.
   Les Trois cents contre le mur restent sourds.
**
Pluk před nimi, pluk za nimi, pluk všady,
Les adversaires en face d’eux, derrière eux, sur les côtés,
– jen v dáli modrají se české hory:
Seulement dans les montagnes bleuâtres tchèques au loin :
ty hnědé chaloupky! – ty bílé dvory! . . .
le chalet brun ! Les fermes blanches! . . .
a jeden nevzdal se z těch u ohrady.
Il n’est plus question désormais d’abandonner.
 **
Zahřměly pušky, – píky měly práci,
Les fusils et les piques s’entrechoquent 
– nad nimi duby třesou se a klátí,
 Les chênes dessus tremblent et se cassent,
ob muže muž se mrtev u zdi kácí,
un homme  sur deux tombe contre la paroi,
ob muže muž tu mrtev zůstal státi!
mais un homme sur deux reste debout contre la paroi !
Král utek’, chlap jen úpěl s hrudou svojí, –
« 
Le roi s’enfuit !«  cria un homme
vlasť ztracena, – však ve svých mrtvých stojí!
la patrie est tombée mais reste debout avec ses héros !