1º Amigo Le Premier Ami (bebendo conhaque e soda, debaixo de árvores, num terraço, à beira-d’água) (il boit du cognacavec du soda, sous les arbres, sur une terrasse qui se trouve au bord de l’eau)
Camarada, por estes calores do Estio que embotam a ponta da sagacidade, repousemos do áspero estudo da Realidade humana… Camarade, par ceschaleurs d’étéqui émoussentla pointede l’esprit, reposons-nous de cetteétudeâpre dela réalité humaine… Partamos para os campos do Sonho, vaguear por essas azuladas colinas românticas onde se ergue a torre abandonada do Sobrenatural, e musgos frescos recobrem as ruínas do Idealismo… Laissons-nousaller dans les champsdes Songes, nous promener sur cescollinesbleutéesromantiquesoù se dressela tourabandonnée du Surnaturel, etoù se recouvrent de mousse fraîcheles ruinesde l’idéalisme… Façamos fantasia!…
Laissons la fantaisie aller à sa guise ! …
2º Amigo
Le second ami Mas sobriamente, camarada, parcamente!… Maissobrement, camarade,calmement ! … E como nas sábias e amáveis alegorias da Renascença, misturando-lhe sempre uma Moralidade discreta… Et commelesallégoriessages et aimantes de la Renaissance, tout en y mélangeant toujours une Moralitédiscrète…
Traduction – Texte Bilingue FIN de VOYAGE Jónas HALLGRÍMSSON
Poésie
LITTERATURE ISLANDAISE
POESIE ISLANDAISE
Íslenskar bókmenntir
íslenska ljóð
Jónas HALLGRÍMSSON
1807-1845
íslenskt skáld
poète islandais
Traduction þýðingar Jacky Lavauzelle
Ferðalok
–
Fin de Voyage
Ástarstjörnu Etoile d’amour yfir Hraundranga
sur une vague de lave skýla næturský ; derrière un voile de nuit ; hló hún á himni, jouant dans le ciel, hryggur þráir
sur les désirs tristes sveinn í djúpum dali.
du garçon danssa vallée profonde.
*
Veit ég hvar von öll Je sais oùtout espoir og veröld mín où mon monde glædd er guðs loga. se fortifie à la divine flamme. Hlekki brýt ég hugar, Le lien avec la pensée se casse, og heilum mér ettotalement fleygi faðm þinn í. je me jette danstes bras.
*
Sökkvi ég mér og sé ég
Je plonge et vois sálu þér dans ton âme í og lífi þínu lifi ; la vieque je vis ; andartak sérhvert, à chaque instant, sem ann þér guð, aimé de Dieu, finn ég í heitu hjarta. Je le sensdans mon cœur flamboyant.
*
Tíndum við á fjalli,
Sur les flancs de la montagne tvö vorum saman,
Tous les deux ensemble, blóm í hárri hlíð ;
cueillons les fleurs des hautes collines ; knýtti ég kerfi Je les attachesur une couronne og í kjöltu þér
sur tes genoux lagði ljúfar gjafir. que je t’offre en cadeau.
*
Hlóðstu mér að höfði Tu la poses sur ma tête hringum ilmandi avecles parfums bjartra blágrasa, des fleurs lumineuses, einn af öðrum, uneparune, og að öllu dáðist, chacune admirée, og greipst þá aftur af. chacune effleurée.
*
Hlógum við á heiði,
Sur la route, nous avons ri himinn glaðnaði
sous un soleil ravi fagur á fjallabrún ;
au bord des falaises ; alls yndi
une joie complète þótti mér ekki vera
presqu’irréelle utan voru lífi lifa.
au-delà de nos vies.
*
Grétu þá í lautu
A côté les larmes góðir blómálfar,
des douces fleurs des elfes, skilnað okkarn skildu ;
à l’heure de partir ; dögg það við hugðum,
à la rosée nous avons pensé og dropa kalda et les gouttes froides kysstum úr krossgrasi. nous avons embrassé.
*
Hélt ég þér á hesti Sur le cheval, je te pressais í hörðum straumi, au cœur du courant, og fann til fullnustu, et pleinement je ressentais, blómknapp þann gæti
que ces bourgeons ég borið og varið je serviraiet je protégerai öll yfir æviskeið. toute ma vie.
*
Greiddi ég þér lokka Mes doigts dans tes cheveux við Galtará
près de la source vel og vandlega ; avec attention et soin ; brosa blómvarir, sourires des lèvresdes fleurs, blika sjónstjörnur, éclats des yeux des étoiles, roðnar heitur hlýr. chaudd’une chaleur chaude.
*
Fjær er nú fagri
Là-bas désormais fylgd þinni loin de toi sveinn í djúpum dali ;
le garçon danssa vallée profonde ; ástarstjarna l’étoile d’amour yfir Hraundranga sur une vague de lave skín á bak við ský. brille au-delà des nuages.
*
Háa skilur hnetti En haut les planètes himingeimur, l’Univers, blað skilur bakka og egg ;
la lamesépare ; en anda, sem unnast, mais les âmes qui s’assemblent, fær aldregi
ne peuvent jamais eilífð að skilið. par l’éternité être séparées.
TANNHÄUSER ACTE 3 SCENE 2
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg
1845
Dritter Aufzug
ACTE III
ZWEITE SZENE Scène 2
WOLFRAM
Wie Todesahnung Dämmrung deckt die Lande, Commeprémonition dela mort, lecrépusculecouvrela terre, umhüllt das Tal mit schwärzlichem Gewande; enveloppela vallée d’un manteau noir etdense; der Seele, die nach jenen Höh’n verlangt, l’âme,qui chercherait à rejoindre ces collines, vor ihrem Flug durch Nacht und Grausen bangt. craintavant son envolde traverser cette nuitet cette horreur. Da scheinest du, o lieblichster der Sterne, – Là tu te présentes, Ô la plus belle desétoiles, – dein sanftes Licht entsendest du der Ferne, tadouce lumièrese voit de loin, die nächt’ge Dämmrung teilt dein lieber Strahl, le crépusculeest transpercé par ton cherfaisceau de lumière, und freundlich zeigst du den Weg aus dem Tal. et amicalement tu montres le cheminde la vallée. O du mein holder Abendstern,
Ô ma fidèle étoile du berger, wohl grüßt ich immer dich so gern; toujours je t’accueille avec autant de plaisir ; vom Herzen, das sie nie verriet, du cœur, qu’elle n’a jamais trahi, grüße sie, wenn sie vorbei dir zieht, – salue quand ellepasseprès de toi– wenn sie entschwebt dem Tal der Erden, si ellemontede la valléede la terre, ein sel’ger Engel dort zu werden. pour devenir là-bas un ange radieux.
Er verbleibt mit gen Himmel gerichtetem Auge, auf der Harfe fortspielend Ilreste les yeux au ciel en continuant à jouer de sa harpe
TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 1
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg
1845
Zweiter Aufzug
ACTE II
Zweite Szene
Scène 2
WOLFRAM Zu Tannhäuser – à Tannhäuser
Dort ist sie; nahe dich ihr ungestört! Elle est là ; tu peux t’approcher !
Er bleibt an die Mauerbrüstung gelehnt im Hintergrunde. – Tannhäuser stürzt ungestüm zu Elisabeths Füßen Wolfram resteappuyé contrele parapeten arrière-plan. –Tannhäuserse précipitefébrilement aux pieds deElizabeth
TANNHÄUSER
O, Fürstin!
Ô, Princesse !
ELISABETH in schüchterner Verwirrung intimidée et confuse
Gott! Stehet auf! Laßt mich! Dieu ! Levez-vous ! Laissez-moi! Nicht darf ich Euch hier sehn! Je ne peux vous voir ici!
Sie macht eine Bewegung sich zu entfernen Ellecherche une occasion de s’éloigner
TANNHÄUSER
Du darfst! O bleib, und laß zu deinen Füßen mich!
Tu peux ! Ô reste,et laisse-moià tes pieds !
Elisabeth wendet sich ihm freundlich zu Elisabethse tourne amicalement vers lui
ELISABETH
So stehet auf! Alors, redressez-vous ! Nicht sollet hier Ihr knien, denn diese Halle
Ne vous agenouillez pasici, parce quecette salle ist Euer Königreich. O, stehet auf! estvotreroyaume.Ô, Levez-vous ! Nehmt meinen Dank, daß Ihr zurückgekehrt! Acceptez mes remerciements, d’être ici de retour ! Wo weiltet Ihr so lange? Où êtes-vousresté si longtemps ?
TANNHÄUSER sich langsam erhebend se redresse lentement
Fern von hier, Loin d’ici, in weiten, weiten Landen; – dichtes Vergessen dans un lointain, lointain pays ; –Un épais oubli hat zwischen heut und gestern sich gesenkt. aréduitcet espace entre hier et aujourd’hui. All mein Erinnern ist mir schnell geschwunden, Toutema mémoirea disparurapidement, und nur des Einen muß ich mich entsinnen, et seulementje ne devais me souvenir que d’une chose, daß ich nie mehr gehofft, Euch zu begrüßen, je n‘espéraisplusvous saluer, noch je zu Euch mein Auge zu erheben. ni jamaislever les yeuxsur vous.
ELISABETH
Was war es dann, das Euch zurückgeführt? Qu’est-ce quia fait que vous êtes revenu ?
TANNHÄUSER
Ein Wunder war’s, C’était un miracle, ein unbegreiflich hohes Wunder! un miracleincompréhensible !
ELISABETH freudig aufwallend marchant,heureuse
Ich preise dieses Wunder aus meines Herzens Tiefe! Je louece miracledu plus profond de moncœur !
Sich mäßigend, in Verwirrung Elle se modère, confuse
Verzeiht, wenn ich nicht weiß, was ich beginne! Pardonnez-moisi jene sais par quoi commencer ! Im Traum bin ich und tör’ger als ein Kind, Dans ce rêve,je suis plus bête qu’un enfant, machtlos der Macht der Wunder preisgegeben. impuissante devant la puissance dumiracle. Fast kenn ich mich nicht mehr … O helfet mir, Je ne me reconnais plus moi-même… Ô aidez-moi, daß ich das Rätsel meines Herzens löse! à résoudrele mystère demon cœur ! Der Sänger klugen Weisen Lessons envoûtants des chanteurs lauscht ich sonst wohl gern und viel; j’aimais les écouter volontiers et longuement ; ihr Singen und ihr Preisen leurs chansons et leurs prières schien mir ein holdes Spiel. me semblaientun jeusubtil. Doch welch ein seltsam neues Leben Mais quelle nouvellevie étrange rief Euer Lied mir in die Brust! votrechansona fait résonnerdans la poitrine ! Bald wollt es mich wie Schmerz durchbeben, Parfois ce fut un séisme douloureux, bald drang’s in mich wie jähe Lust; parfois en moije me sentais pénétrée de plaisir ; Gefühle, die ich nie empfunden, Sentiments que jamais avant je n’avais ressenti, Verlangen, das ich nie gekannt! Désir que jene connaissais pas encore ! Was sonst mir lieblich, war verschwunden Tout autre chose avait disparu sauf vor Wonnen, die noch nie genannt! – ces joies que jamais je n’avais nommées ! – Und als Ihr nun von uns gegangen, Et dès que vous disparûtes, war Frieden mir und Lust dahin; La paix et le désir s’en sont allés ; die Weisen, die die Sänger sangen, les sages, qui ont chantéleschanteurs, erschienen matt mir, trüb ihr Sinn; me semblaient ternes, leurs sens abscons ; im Traume fühlt ich dumpfe Schmerzen, dans mes rêvesje ressentaisune douleur sourde, mein Wachen ward trübsel’ger Wahn: mes soirées se remplirent d’illusions et de troubles : die Freude zog aus meinem Herzen –
la joie déserta mon cœur– Heinrich! Heinrich! Was tatet Ihr mir an? Heinrich! Heinrich! Que m’avez-vous fait ?
TANNHÄUSER begeistert
ravi
Den Gott der Liebe sollst du preisen! LeDieu d’amourtu doisglorifier! Er hat die Saiten mir berührt, Il a touchémes cordes er sprach zu dir aus meinen Weisen, Ilt’a parlépar mes chants, zu dir hat er mich hergeführt. lui qui vers toi m’atransporté.
ELISABETH
Gepriesen sei die Stunde, Béni soitce moment, gepriesen sei die Macht, bénie soit la puissance, die mir so holde Kunde qui à moi un si douxsecret von Eurer Näh gebracht!
est apporté parta présence ! Von Wonneglanz umgeben Entouré parune joyeuse auréole lacht mir der Sonne Schein;
éclatant au soleil ; erwacht zu neuem Leben, revenant à la vie, nenn ich die Freude mein! je l’appellema joie !
TANNHÄUSER
Gepriesen sei die Stunde, Béni soitce moment, gepriesen sei die Macht, bénie soit la puissance, die mir so holde Kunde qui à moi un si douxsecret aus deinem Mund gebracht! est sorti par ta bouche ! Dem neu erkannten Leben La vienouvellement redécouverte darf ich mich mutig weihn; Permets-moi de lui dédier mon courage ; ich nenn in freud’gem Beben Je reconnais en une joie éclatante sein schönstes Wunder mein! sonplus beaumiracle!
WOLFRAM im Hintergrunde En arrière plan
So flieht für dieses Leben Ainsi en cette vie mir jeder Hoffnung Schein!
pour moi plus aucun espoir ne brillera !
Tannhäuser trennt sich von Elisabeth; er geht auf Wolfram zu, umarmt ihn heftig und entfernt sich mit ihm durch die Treppe. – Tannhäuserse sépare d’Elisabeth; Il va vers Wolfram, le serrantdans ses braset partavec lui. parles escaliers– Elisabeth blickt Tannhäuser vom Balkon aus nach. Elisabeth regarde Tannhäuserdepuis le balcon.
TANNHÄUSER ACTE 2 SCENE 1
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg
1845
Zweiter Aufzug
ACTE II
EINLEITUNG
INTRODUCTION
Erste Szene
Scène 1
Die Sängerhalle auf der Wartburg; im Hintergrunde freie Aussicht auf den Hof und das Tal La salle des chanteurs à laWartburg ; en arrière-plan, vue dégagée sur la couret la vallée
ELISABETH tritt freudig bewegt ein
Entre, joyeuse
Dich, teure Halle, grüß ich wieder, Toi, chère salle,je te salueà nouveau, froh grüß ich dich, geliebter Raum! je suis si heureux de te saluer, espace bien-aimé ! In dir erwachen seine Lieder Entoi vont se réveillerses chansons und wecken mich aus düstrem Traum. et me faire oublier ses cauchemars. Da Er aus dir geschieden, Quand il partitde chez toi, wie öd erschienst du mir! comme tu paraissais désolée ! Aus mir entfloh der Frieden, Pour moi, lapaix s’en était allée, die Freude zog aus dir! la joie, elle, t’avait abandonnée ! Wie jetzt mein Busen hoch sich hebet, Commemaintenantma poitrinesesoulève, so scheinst du jetzt mir stolz und hehr; maintenant, tout me semble droit et majestueux ; der mich und dich so neu belebet, celui qui me fait et qui te fait revivre, nicht länger weilt er ferne mehr! dans peu de temps apparaîtra ! Sei mir gegrüßt! Sei mir gegrüßt! Je te salue !Je te salue ! Du teure Halle, sei mir gegrüßt! Toi salle chérie,je te salue !
Tannhäuser, von Wolfram geleitet, tritt mit diesem aus der Treppe im Hintergrunde auf Tannhäuser, arrivant avec Wolfram,pénètre sur la scène à partir del’escalier à l’arrière-plan
TANNHÄUSER
Tannhäuser und der Sängerkrieg auf Wartburg
1845
ACTE 1 AKT 1
ERSTER AUFZUG
VIERTE Szene
Scène 4
Vierte Szene
Von der Anhöhe links herab aus einem Waldwege treten der Landgraf und die Sänger in Jägertracht einzeln auf. Im Verlaufe der Szene findet sich der ganze Jagdtroß des Landgrafen nach und nach auf der Bühne ein. Dela colline de gauche, dansune forêt, par un sentier descendentle Landgraveetleschanteurs en habit de chasse, les uns après les autres. Pendant la scène, tous se positionnent progressivementsur le devant de la scène.
DER LANDGRAF
auf halber Höhe, Tannhäuser erblickend. à mi-hauteur, Tannhäuser apparaît.
Wer ist dort in brünstigem Gebete? Qui estlà dansde si ferventes prières ?
WALTHER
Ein Büßer wohl. Probablement un pénitent.
BITEROLF
Nach seiner Tracht ein Ritter. D’aprèsson costume, il doit s’agir d’un chevalier.
Wolfram eilt zunächst auf Tannhäuser zu und erkennt ihn Wolfram se précipité surTannhäuseretle reconnaît
WOLFRAM
Er ist es!
Il est là !
DIE SÄNGER außer WOLFRAM Les Chanteurs sans Wolfram
Heinrich! Heinrich! Seh ich recht? Heinrich! Heinrich! Est-ce possible ?
Tannhäuser, der überrascht schnell aufgefahren ist, faßt sich und verneigt sich stumm gegen den Landgrafen, nachdem er einen flüchtigen Blick auf ihn und die Sänger geworfen Tannhäuser, surpris, se redresse etsaluesilencieusementle Landgrave, après avoirjeté uncoup d’œil sur tous les gens autour de lui
Der LANDGRAF Le Landgrave
Du bist es wirklich? Kehrest in den Kreis zurück, Est-ce toi, vraiment ? Te détournes-tu à nouveau de notre cercle, den du in Hochmut stolz verließest?
que tu abandonnas avec une fière arrogance ?
BITEROLF
Sag, was uns deine Wiederkehr bedeutet? Dis-nous ce quesignifie tonretour? Versöhnung? Oder gilt’s erneutem Kampf? Une réconciliation? Ou un nouveau combat ?
WALTHER
Nahst du als Freund uns oder Feind?
T’approches-tu en ami ou en ennemi ?
DIE SÄNGER AUßER WOLFRAM Les Chanteurs sans Wolfram
Als Feind?
Comme un ennemi ?
WOLFRAM
Oh, fraget nicht! Ist dies des Hochmuts Miene? Oh, plus de question ! Est-cel’expression de l‘arrogance?
Er geht freundlich auf Tannhäuser zu Ilse montre amical enversTannhäuser
Gegrüßt sei uns, du kühner Sänger, Salut àtoi, chanteur valeureux, der, ach, so lang in unsrer Mitte fehlt! Ah, qui pendant trop longtemps était absent de nos rangs !
WALTHER
Willkommen, wenn du friedlich nahst! Bienvenue, si tu viens à nous pacifiquement !
BITEROLF
Gegrüßt, wenn du uns Freunde nennst! Je te salue, si tu nous appelles tes amis!
DIE SÄNGER
Gegrüßt, gegrüßt, gegrüßt sei uns!
Salut, salut, salut à toi !
Der LANDGRAF Le Landgrave
So sei willkommen denn auch mir! Alors, je te souhaite aussi la bienvenue! Sag an, wo weiltest du so lang? Dis-moi, où étais-tu donc depuis si longtemps?
TANNHÄUSER
Ich wanderte in weiter, weiter Fern, – J’ai marché sur des terres lointaines, si lointaines, da, wo ich nimmer Rast noch Ruhe fand. où je netrouvais nirepos ni tranquillité. Fragt nicht! Zum Kampf mit euch kam ich nicht her; Ne m’en demandez pas plus! Jene viens pas ici pour vous combattre ; seid mir versöhnt – und laßt mich weiterziehn! réconcilions-nous – et laissez moi passermon chemin!
LANDGRAF
Nicht doch! Der Unsre bist du neu geworden. Oh non ! Lenôtretu es redevenu.
WALTHER
Du darfst nicht ziehn! Tu ne dois pas partir !
BITEROLF
Wir lassen dich nicht fort! Nousne te laisserons pasrepartir !
TANNHÄUSER
Laßt mich! Mir frommet kein Verweilen, Laissez-moi ! Rien ne doit me retarder, und nimmer kann ich rastend stehn! et jene peux jamaisme relâcher ! Mein Weg heißt mich nur vorwärts eilen, Mon cheminest ma seulefuite en avant, und nimmer darf ich rückwärts sehn. et jene peux jamaisregarder en arrière.
DER LANDGRAF & DIE SÄNGER
Le Landgrave & les chanteurs
O bleib! Bei uns sollst du verweilen, ÔReste ! Avec nous, tu habiteras, wir lassen dich nicht von uns gehn! nousne te laisserons paspartir de chez nous! Du suchtest uns, warum enteilen Toi qui nous ascherchépourquoite hâter de nous quitter nach solchem kurzen Wiedersehn? après cette trop courterencontre ?
TANNHÄUSER
Fort! Fort von hier! Laßt mich! Fort, fort! Loin ! Loin d’ici !Laissez-moi ! Loin, loin !
DIE SÄNGER
Les chanteurs
Bleib, bleib bei uns!
Reste, reste avec nous !
WOLFRAM mit erhobener Stimme d’une voix plus forte
Bleib bei Elisabeth!
Reste avec Elisabeth !
TANNHÄUSER heftig und freudig erschüttert, bleibt wie festgebannt stehen comme secouévigoureusement etjoyeusement, reste debout, comme s’il était envoûté
Elisabeth! O Macht des Himmels, Elisabeth! Ô Puissance du ciel, rufst du den süßen Namen mir? Me rappelles-tu ce nom si doux à mes oreilles ?
WOLFRAM
Nicht sollst du Feind mich schelten, daß ich ihn genannt. – Tu neme gronderas pas commeennemi,quand j’ai nommé son nom. –
Zu dem Landgrafen
Au Landgrave
Erlaubest du mir, Herr, daß ich Me permets-tu, Seigneur, que je sois Verkünder seines Glücks ihm sei? le héraut desa bonne fortune ?
Der LANDGRAF Le Landgrave
Nenn ihm den Zauber, den er ausgeübt; Dis-lui le charme qu’ilexerce ; und Gott verleih ihm Tugend, et que Dieuluiconférela vertu, daß würdig er ihn löse! qu’ilpuisse le libérer dignement !
WOLFRAM
Als du in kühnem Sange uns bestrittest, Lorsque en de puissants chants tu nous affrontais, bald siegreich gegen unsre Lieder sangst, parfois victorieux devant nos chansons, durch unsre Kunst Besiegung bald erlittest, à traversnotre art parfois à ton tour défait, ein Preis doch war’s, den du allein errangst. un prix, encore que toi seul emporta. War’s Zauber, war es reine Macht, Était-ce de la magie, était-ce de la puissance pure, durch die solch Wunder du vollbracht, pour accomplir de si bellesmerveilles, an deinen Sang voll Wonn und Leid de ton chant plein de joies et de souffrance gebannt die tugendreichste Maid? en vertu la plus richedes demoiselles ? Denn ach! als du uns stolz verlassen, Car, hélas !, comme tunous laissas, fier, verschloß ihr Herz sich unsrem Lied; verrouillerson cœur à nos chansons ; wir sahen ihre Wang erblassen, nous avons vu ses joues pâlir, für immer unsren Kreis sie mied. pour toujours elle évita nos hommes. O kehr zurück, du kühner Sänger, Ofais demi-tour, vaillant chanteur, dem unsren sei dein Lied nicht fern! que les nôtres de ton chant ne soient plus aussi loin ! Den Festen fehle sie nicht länger, Qu’à nos fêtes plus jamais elle ne manque, auf’s Neue leuchte uns ihr Stern! qu’à nouveau resplendisse son étoile !
DIE SÄNGER Les Chanteurs
Sei unser, Heinrich! Kehr uns wieder! Soisnôtre, Heinrich! Entraîne-nous à nouveau! Zwietracht und Streit sei abgetan! La discorde etles conflitsn’existeront plus ! Vereint ertönen unsre Lieder, Mélange ta voix à noschansons, und Brüder nenne uns fortan! et les frèresnous appellerons maintenant!
TANNHÄUSER innig gerührt, umarmt Wolfram und die Sänger mit Heftigkeit ému profondément, il étreint Wolfram et salue respectueusement leschanteurs
Zu ihr! Zu ihr! O führet mich zu ihr! A elle!A elle!Que l’on me mène àelle! Ha, jetzt erkenne ich sie wieder, Ha, maintenant jela vois encore, die schöne Welt, der ich entrückt! le beau monde, je t’ai retrouvé ! Der Himmel blickt auf mich hernieder, Le cielme regarde de sa hauteur, die Fluren prangen reich geschmückt! les champs sontrichement décoréset resplendissent ! Der Lenz mit tausend holden Klängen Leprintemps de millesons doux zog jubelnd in die Seele mir! jubile dans mon âme ! In süßem, ungestümem Drängen doucement, une insistance impérieuse ruft laut mein Herz: Zu ihr! Zu ihr! crie dansmon cœur : à elle!Pourelle!
Der LANDGRAF & Die SÄNGER Le Landgrave & les chanteurs
Er kehrt zurück, den wir verloren ! Il est de retour, celui qui était perdu ! Ein Wunder hat ihn hergebracht! Un miraclel’a amenéici! Die ihm den Übermut beschworen, Qui a conjuré son arrogance, gepriesen sei die holde Macht! bénie soitcette douce puissance! Nun lausche unsren Hochgesängen Maintenant, écouteznos chants élevés von Neuem der Gepries’nen Ohr!
de nouveau à nos oreilles ! Es tön’ in frohbelebten Klängen Qu’on entende ces sonsanimés et joyeux das Lied aus jeder Brust hervor! du chant jaillir de chaque poitrine!
Während des Vorhergehenden hat sich nach und nach der ganze Jagdtraß des Landgrafen mit Falkenträgern usw. auf der Bühne versammelt. Alors qu’avec ce qui précèdeaprogressivementrassemblétoute la chasse du landgravesur scène. Die Jäger stoßen in die Hörner. Leschasseurssoufflent dans leurs cors. Das ganze Tal wimmelt jetzt vom immer noch stärker angewachsenen Jagdroß. –L’ensemble de la vallée regorgemaintenant de toujoursplus de gens – Der Landgraf und die Sänger wenden sich dem Jagdtroß zu; –LeLandgraveet les chanteursappellent les chanteurs ; der Landgraf stößt in sein Horn: Le Landgrave souffle dans son cor : –lautes Hornschmettern und Rüdengebell antwortet ihm. De forts appels et les aboiements des chiens se répondent. – Während der Landgraf und die Sänger die Pferde, die ihnen von der Wartburg zugeführt worden sind, besteigen, fällt der Vorhang Pendant que le Landgraveetleschanteurs montent leschevauxqui viennent de la Wartburg, le rideau tombe.
Český-Francouzský
Texte Tchèque et Traduction Française Jacky Lavauzelle – artgitato
Bílá hora
LA MONTAGNE BLANCHE (Bataille du 8 novembre 1620)
Boj ztracen byl, a na útěku řady, Lecombat étaitperdu, et l’armée défaite, – jen tři sta reků stojí u obory. – Seulstrois centshérosrésistent acculés. « Teď vzdejte se! Jsou zbytečné to vzdory! » «Abandonnez ! Il est inutile de résister ! » Tři sta jich o zeď opírá se zády.
Les Trois centscontre le murrestent sourds.
**
Pluk před nimi, pluk za nimi, pluk všady, Les adversaires en face d’eux, derrière eux, sur les côtés, – jen v dáli modrají se české hory: –Seulementdans les montagnesbleuâtrestchèques au loin : ty hnědé chaloupky! – ty bílé dvory! . . . le chaletbrun ! –Les fermes blanches! ... a jeden nevzdal se z těch u ohrady.
Il n’est plus question désormais d’abandonner.
**
Zahřměly pušky, – píky měly práci, Les fusils et les piques s’entrechoquent – nad nimi duby třesou se a klátí, –Les chênesdessustremblent et se cassent, ob muže muž se mrtev u zdi kácí, un homme sur deux tombe contre la paroi, ob muže muž tu mrtev zůstal státi! mais un homme sur deux reste debout contre la paroi !
‘Král utek’, chlap jen úpěl s hrudou svojí, –
« Le roi s’enfuit!« cria un homme – vlasť ztracena, – však ve svých mrtvých stojí! la patrie est tombée–mais reste debout avec ses héros !